Onlangs was ik bij de viering van de Eerste Communie van mijn petekind. Het thema van die viering was: “je bent bijzonder”, waarbij die term op een speelse manier werd gemengd met het symbool van de bij. Voor deze column ga ik nu niet verder uitleggen wat een communiefeest is, hoewel ik besef dat steeds minder mensen vertrouwd zijn met de betekenis van dit voor katholieken zo belangrijk moment. Zoek het maar een keertje op!
Het is blijkbaar moeilijker om achter het uiterlijk van een mens diens innerlijk te zien. (…) Om achter een nummer of het dossier een mens van vlees en bloed te weten.
Wat mij in die viering bijzonder aansprak, en nog steeds stof tot nadenken geeft, is het opnieuw benadrukken dat geen enkel mens hetzelfde is, dat ieder mens uniek is. Dat is al een wonder in biologische zin, maar geldt ook in verstandelijke of geestelijke zin. Geen mens denkt of voelt hetzelfde als een ander. We hebben allen een eigen karakter, of in mijn terminologie: een eigen ziel. Helaas wordt dat unieke mensbeeld vaak verwaarloosd, onbelangrijk gevonden, of zelfs ontkend.