Ze lachen je weer toe deze weken: de honderden kandidaten voor de verkiezingen voor de Provincie of het Waterschap. Soms alleen, dan weer in groepsverband, hebben ze zich laten fotograferen, en hun portretten ziet u in talloze folders, op driehoek-borden, gemeentelijke aanplakborden of advertenties in de media. En als u “geluk” heeft komt er een bewegend portret (filmpje) langs op uw tijdlijn, of in het reclameblok van de lokale omroep. En heel misschien ontmoet u een kandidaat in levende lijve, dan wel kent u haar of hem al persoonlijk. En al die mensen achter de beelden vragen u maar om één ding: geef mij uw stem!
Ik ben zelf overigens geen haartje beter: ook mijn gezicht (compleet met snor) lacht u toe, of komt in filmpjes langs, en ook ik vraag om uw stem.
Met die vraag is niks mis. Immers onze democratie gaat uit van de gedachte dat wij mensen uit ons midden afvaardigen naar een parlement om aldaar namens ons beslissingen te nemen. Hoe meer we onze vertegenwoordigers kennen en vertrouwen, hoe meer we ook hun besluiten kunnen respecteren. En dat ‘kennen’ start met een beeld, een portret dat we kunnen her-kennen. Maar daar mag het niet bij blijven. Het is belangrijk te weten waar dat gezicht voor staat, wat haar/zijn standpunten zijn, de overtuigingen. En ik vind het óók belangrijk te weten hóe iemand in de wedstrijd zit, het karakter, zaken als daadkracht, compassie en de stijl van samenwerken.