Browsing Tag

Limburg

Column

OPMERKELIJK !

Met verbazing kreeg ik een bericht van 1Limburg onder ogen als zou Provinciale Staten van Limburg het ambtsgebed hebben afgeschaft. Dat is opmerkelijk als je bedenkt dat dit al tientallen jaren geleden is gebeurd. De minder met politiek vertrouwde lezer zou kunnen denken dat in de Statenzaal in ons Gouvernement de Staten bij de start van elke vergadering nog steeds Onze Lieve Heer, Allah of Jahweh rechtstreeks aanriepen. En we zouden in Limburg de laatste provincie zijn die dat nog deed, een bewijs van dat we blijkbaar achterlopen. Graag geef ik iets meer achtergrond.

En het kan schuren met de helaas ook in Limburg de afgelopen jaren ingeslopen praktijk van elkaar en derden (bestuurders/ambtenaren/burgers) in debatten niet respectvol bejegenen.

Wat nu in de media ‘ambtsgebed’ wordt genoemd is feitelijk een respectvolle formule, een tekst die de voorzitter uitspreekt aan het begin van de vergadering, een onderdeel van het ritueel van de opening. De voorzitter opent de vergadering, en nodigt de Statenleden uit om te gaan staan (als men daartoe in de gelegenheid is). Zij doen dat allen vrijwillig, er is geen dwang. Uit respect voor de Staten staan meestal óók de overige aanwezigen (ambtenaren, pers, gedeputeerden en publiek) op, eveneens vrijwillig. De voorzitter spreekt dan de navolgende tekst:

“Aan het begin van deze vergadering waarin wij samenkomen om de belangen van de provincie Limburg en haar inwoners te dienen, spreken wij de hoop uit dat onze arbeid vrucht zal dragen. Mogen wij kracht en inspiratie putten uit onze geloofs- en levensovertuiging met de juiste waardering voor elkaars mening. Dat is onze bede aan God of aan elkaar.”

Continue Reading

meer ziel dan identiteit
Column

OPEN

Recent werd ik gevraagd na te denken over wat het ‘gewissene etwas’ is dat ervoor zorgt dat ik mij thuis voel in mijn eigen stad, mijn regio*. Mensen die mij wat langer kennen weten dat ik kritisch ben op het gebruik van de term ‘identiteit’. Ik voel mij zeker Limburger, maar ik heb moeite, zelfs weinig zin om dat gevoel helder te definiëren. Laat staan om zo’n definitie te gebruiken als middel om een grens te bepalen tussen mensen die dan zogenaamd Limburger zouden zijn, en zij die dat niet zijn. In mijn opvatting is er geen definitie van dè Limburger, in de zin dat je objectief kunt bepalen dat sommigen het wel zijn en anderen niet.

Het in veel opzichten versplinterde Nederland van vandaag hoeft voor mij niet zozeer de figuurlijke hokjes af te breken, als we maar bereid zijn ze te openen en niet heilig te verklaren.

Maar je kunt je wel Limburger voelen, je thuis voelen, de gebruiken, taal, het landschap en de mensen waarderen. De meeste mensen blijken behoefte te hebben om ergens bij te horen, zich ergens geborgen te voelen. Soms betekent dit dat zij dit vertalen in het buiten de deur houden van anderen. Daar schuilt het gevaar in dat je het andere, het vreemde, minder hoog waardeert dan het eigene, het vertrouwde.

Continue Reading

Column

LIMBURG DEUGT !

Het voorjaar is in volle gang. Als we naar buiten kijken trakteert de natuur ons op een rijkdom aan kleuren. Vele tinten groen worden gecombineerd met alle kleuren die bloemen kunnen laten zien. Het is de combinatie van al die kleurnuances die de kwaliteit van het totaalbeeld bepaalt. Elke individuele kleur telt mee, draagt bij. Zoals ook elk instrument in een orkest, of stem in een koor bijdraagt aan de totaalklank van een muziekstuk. En zoals ook elke mens bijdraagt aan de kwaliteit van een gehele samenleving.

Het is immers o zo gemakkelijk om de nuance (…) die ene mens als representatief voor het geheel te beschouwen.

Het is daarom een kunst, of beter: een uitdaging, om zowel je aandacht aan die nuance te schenken als het beeld op het totaal niet te verliezen. Het is immers o zo gemakkelijk om de nuance, dat ene instrument, die ene kleur, die ene mens als representatief voor het geheel te beschouwen. Tegelijk is het o zo gevaarlijk een oordeel te vellen over een concert, een landschap of een samenleving op basis van de bijdrage van één individueel instrument, gebouw of persoon.

Continue Reading

Column

OORDELEN ?

We naderen weer de Goede Week, de zeven dagen tussen Palmpasen en Pasen. Voor de christenen een week waar door onze kerken veel stof tot nadenken wordt aangeboden. Het is een week waar plek is voor feest, rouw, bewondering, inkeer en hoop. In de Latijnse, maar ook in de Orthodoxe landen wordt de week de ‘Semana Santa’ genoemd, de Heilige Week. Wie kent niet de grote processies in Spanje of de Paas-rituelen in Kreta?

We leven in een samenleving waar plaatjes belangrijker zijn dan teksten, waar gevoelens en emoties meer tellen dan feiten en wetenschap

Continue Reading

Column

EN HET WORDT WEER KERSTMIS

Het schrijven van deze columns gebeurt meestal een tiental dagen voordat die in druk verschijnt. En dan is het altijd een risico om actuele zaken te behandelen, want de ontwikkelingen kunnen de teksten inhalen. Zo weet ik nu nog niet of de plannen voor een nieuw kabinet al door de Tweede Kamer zijn aanvaard. En of de opdracht om noodopvang voor honderden asielzoekers te realiseren in Venray en Enschede ten uitvoer kon worden gebracht. Of de protesten van Mercedes (hoger beroep) tegen de winst van Max Verstappen zijn afgewezen, zodat ‘onze’ Max in de beide Limburgen kan worden gehuldigd.

WE PROBEREN DE TOEKOMST IN DE HAND TE KRIJGEN, MAAR IN WERKELIJKHEID VERLOOPT DIE TOEKOMST ALTIJD ANDERS DAN GEPLAND

Continue Reading

Column

WAARNEMEN

Het is u als lezer wellicht niet ontgaan: ik ga onze provincie tijdelijk verlaten om het ambt van burgemeester in het mooie Enschede te gaan waarnemen. Enschede, de krachtige hoofdstad van de prachtige regio Twente, oude industriestad, universiteitsstad en grensstad; Enschede, waar twintig jaar geleden de ons bekende Jan Mans de burgemeestersketen droeg, en zoveel jaren eerder mijn leermeester Philip Houben voorzitter was van het voormalig Gewest Twente.

Continue Reading