Ongeveer tien jaar geleden kreeg ik tijdens een werkbezoek de gelegenheid met een prisma-bril te ervaren hoe mensen, liggend, met een bepaalde beperking teksten kunnen lezen. Letterlijk dus met een andere blik naar je omgeving kijken. Het was spreekwoordelijk voor mij een eye-opener. En zo heb ik ook al geblinddoekt tussen fietsen gewandeld (en mijn hoofd gestoten) en in rolstoelen gereden. Al is het steeds maar voor even of tijdelijk, zelf ervaren hoe een ander de werkelijkheid ziet, is verrijkend. Je verplaatsen in een ander is ook het begin van werkelijke dialoog.
We zetten het ene standpunt tegenover het andere standpunt, maar komen moeilijk tot overeenstemming.
Er wordt wat afgepraat in Nederland. Het ene discussieprogramma na het andere is op de radio of de buis. Felle discussies vinden in het parlement of op straat plaats. Maar het lijkt alsof we elkaar steeds lastiger weten te vinden. We zetten het ene standpunt tegenover het andere standpunt, maar komen moeilijk tot overeenstemming. En dat vinden we vervelend, het irriteert en frustreert ons. Dat we het niet met elkaar eens worden, wakkert soms zelfs boosheid aan.