Vaak tipte ik in mijn novembercolumns de kerkelijke vieringen van Allerheiligen en Allerzielen aan, waarbij we met respect denken aan de goede mensen die voor en vóór ons leefden. Op de een of andere manier heeft de westelijke feestcultuur er de laatste jaren steeds nadrukkelijker een heidens griezelfestijn aan vast geplakt: Halloween. Van respect voor de doden naar angst voor de doden; geen plek meer voor eerbied of waardering voor geleverde prestaties van overledenen.
Een samenleving met betere omgangsvormen zal dus eerst zichtbaar moeten worden in hoe we met mensen omgaan die het minder getroffen hebben. Daar kan iedereen aan meedoen
Misschien is dat wel symbolisch voor het verlies van respect in het algemeen. Wie respecteren we vandaag de dag nog? Wie verdient er respect, en wie heeft aan waardering ingeboet? Ik trap een open deur in als ik constateer dat politici en bestuurders (zoals ik dus) inmiddels onderaan de ladder van gerespecteerde medeburgers zijn aanbeland. En velen zullen daaraan toevoegen dat zij/wij het daar zelf naar gemaakt hebben. Dat is mij te generalistisch. Ik deel die mening daarom niet, maar respecteer hem wel.