Minder dan 45 procent van de Nederlanders weet nog dat Pasen een christelijk feest is. Daarvan weet nog net iets meer dan driekwart dat met Pasen de verrijzenis van Jezus wordt gevierd: dat Hij is opgestaan, dat de dood niet het laatste woord heeft, dat liefde altijd overwint. Over deze onwetendheid van de meeste Nederlanders kun je natuurlijk ongerust of teleurgesteld zijn. Dat was ik overigens ook toen ik hoorde dat nog geen 60 procent van onze bevolking weet wat de holocaust was. Of mijn ongerustheid groeide naar ongeloof toen is las dat er zelfs mensen zijn die geloven dat er geen mens op de maan is geweest. Onwetendheid? Geen interesse?
Ga dus op zoek naar je eigen wortels, en verdiep je in de achtergronden van je streek, je geloof, je geschiedenis. En gebruik die verworven kennis als je interesse toont in de leefwereld van de ander.
Dat steeds minder mensen religieus zijn zal zeker een oorzaak voor de afnemende kennis over Pasen (en Kerstmis) zijn. Maar dat is geen reden je neer te leggen bij het verlies aan wat ik basiskennis voor onze samenleving noem. Onze samenleving bestaat uit mensen en groepen van allerlei herkomst. Het is inmiddels ingewikkelder geworden om daarin een weg te vinden. Maar interesse, nieuwgierigheid en kennis kan dan zeker helpen.
Interesse tonen in de ander, in de gebruiken, tradities, normen en waarden van buren, buurtgenoten, streekgenoten is een eerste stap om beter met elkaar om te gaan. Dat betekent voor mij echter tegelijk dat ik geïnteresseerd ben in mijn eigen achtergrond, dat ik mijn geschiedenis, mijn tradities, mijn geloof, mijn eigen normen en waarden beter probeer te begrijpen, omschrijven en kennen. Dat geeft namelijk de mogelijkheid om het gesprek met anderen tot een echte dialoog te maken.
Limburgers kregen nogal eens het verwijt in zichzelf gekeerd te zijn, steeds bezig te zijn met de eigen groep, het eigen dorp, de eigen regio, en het vreemde af te wijzen. Los van de feitelijke onjuistheid van die bewering (in eerdere columns vaker gesproken over internationalisering, het kunnen spelen met identiteiten, het overstijgen van grenzen) wil ik die ons toegedichte mentaliteit ook graag bestrijden. Het je opsluiten in een eigen kleine wereld leidt tot minder interesse, minder kennis, mogelijk zelfs tot vereenzaming. Maar het kan ook leiden tot een vijandigheid naar het onbekende, de vreemdeling, of een angst voor de toekomst.
Ga dus op zoek naar je eigen wortels, en verdiep je in de achtergronden van je streek, je geloof, je geschiedenis. En gebruik die verworven kennis als je interesse toont in de leefwereld van de ander. Ga gerust en onbevangen de dialoog aan, leer nieuwe mensen en werelden kennen. En laat de ander tegelijk kennis maken met jouw wereld. Wellicht is Pasen wel bij uitstek de gelegenheid of aanleiding om de luiken open te zetten, om contacten te leggen, om grenzen te slechten. Om samen te komen, en samen te vieren. Zelfs als sommigen vieren dat de Paashaas eieren is komen verstoppen. U weet dan beter, toch?
Zalig Pasen !
(Deze column werd 5 april 2023 gepubliceerd in Familiemagazine Nummer 1)
